Everdearest Mama,
Pasensiya ka na. Medyo late ng ilang araw ang pagbati ko. Kumusta ka naman jan? Tulog ka pa rin? Sige tulog lang ang kaluluwa mo...Musta na kaya yung katawan mo sa sementeryo? Pwede na sigurong gawing fertilizer ng pechay noh? Tumawag nga ako kina Apong Berto nung isang araw. Pinagalitan ako at nagbakasyon daw ako sa Pilipinas pero hindi man lang kita dinalaw..Pinagbigyan ko na lang at hindi naman nila alam ang totoo na katawan mo na lang na pinapiyestahan ng mga uod ang naruruon at hindi ikaw mismo.. Siguro alam nila, pero alam mo na..matatanda sila kaya feeling nila, lahat na lang ng sasabihin eh tama porke nga may edad na sila. Okey lang yun. Trip ko din namang paminsan-minsan eh makapunta din ako dun sa pinaghukayan sa iyo. Andun pa rin kasi ang katawan mo na hinaplos-haplos at hinalik-halikan ko nung buhay ka pa...pero yun nga lupa na lang...
Ambilis ng panahon noh! Ilang taon ka na rin palang wala sa piling namin. Pero buhay ka pa rin sa ala-ala ko. Bat naman kita makakalimutan eh ikaw ang nanay ko. Ikaw ang umire sa akin. Yung 2 basong dugo mo eh isinalin mo pa sa akin. Ayan nung inembalsamo ka..ilang kutsara lang ang dugong, nasipsip sa iyo..
Sabi mo pa nga, kakambal kong lumabas sa pwerta mo eh isang piraso ng t*e..Iyon eh dahil sa hirap mong ipanganak ako. Lalaban naman ako ng patayan kung mukha akong ebak. Tong ganda kong ito na kung sino-sinong artista ang pinagkakamalan sa akin hehe. Wag namang ganun. Pero at least nuong nabubuhay ka, di naman kita masyadong binigyan ng sakit ng ulo. Panay pa nga ang akyat mo sa entablado dahil sa kakasabit ng medalya ko. Minsan nga ayaw ko na kasi alam kong napapagod ka na. Hehe... Mayabang na ba ang dating ko. Truelili naman di ba ma?
Gusto ko lang malaman mo na maganda ang pagpapalaking ginawa mo sa akin. Gusto ko ding malaman mo na lahat ng itinanim mo ay nagbunga ng mabuti. Kaya nga di ba lumaki akong maganda (hwaggk tu pwe!), mabait (inaabuso na nga), at matalino hehe...syempre..ako ng mag-aangat ng bangko ko...
Sa paminsan-minsang sakit ako ng ulo mo, di ka napagod magpasensiya. Anjan lagi ang pang-unawa. Lagi kang may extra. Ganun ba talaga ang nanay kahit ansarap sanang gupitin na lang ang tenga ko pag minsang di na nga nakikinig sa iyo eh sumasagot-sagot pa ako. Sorry ha?
Naalala ko pa nung ginawan kita ng poem. Proud na proud ka. Siyempre para sa iyo yun eh. Ilang lata ng sardinas ang ipinansahod ko sa ilong ko. English kaya yun..Mnagiyak-ngiyak ka pa nga eh, pinigil mo lang. Buti na lang pinigil mo kundi dalawang tayong mukhang tanga nuon. Lam mo naman ako masyadong senti at madrama. Di ba nga, ilang araw ko ding iniyakan yung maliit kong pusa nuong elementary ako. Tinahian ko pa nga yun ng mga damit. Tamo bata pa lang ako, creative at artistic na ako. Siyempre mana ako sa iyo eh.
Naalala mo, mas natutuwa ka pa pag nabibilhan mo ako at ng mga kapatid ko ng mga gamit..Lalo na pag alam mong matagal na naming pinapangarap na magkaroon ng isang bagay. Kahit hirap, imemental note mo. Your the man talaga este..Minsan nga, galing akong school, di ko malilimutan yung bumili ka ng table rack para sa mga libro ko. Presyo nun eh mga 500 pa. Siyempre 500 is 500 nun. Malaki pa halaga nun. Ngayon 100 na lang. Pero kiber about the price. Kahit namang 50pcs na ganun kaya mong bilhin para sa akin pero yung effort at pagnanais mo na mapasaya mo kami ng mga kapatid ko. Hindi ko masukat. At dahil nga sa umaapaw na galak ko nun, nagtititili ako na parang nilapirot sa pwet at pinaghahalikan kita sa buong mukha...*singhot* wala na akong hinahalikan sa buong mukha ngayon eh...*hikbi*
Hayzzzzz, miss na miss kita...kahit nga tigok ka na eh andito pa rin sa sidetable ko picture mo...wag ka! buhay na buhay ka dito sa picture...sabi nga nila eh kamukhang-kamukha kita lalo na nung medyo tumaba ako. Nuon nga, natapat ako one time sa salamin, gusto kong kumaripas ng takbo kasi akala ko demonyo yun na nagkatawang ikaw..Ako lang pala...Kahit pala nauna ka na jan..may iniwan ka pa ring alaala...Isa ako dun..Wais ka talaga..Kaanu-ano ba natin si lumen ha?
Minsan its just too painful to recall all the things you went through...kaya minsan pag nostalgic ako..pinipilit ko na lang idivert sa ibang bagay para hindi na umonse ang sipon ko at di na ako magpatak ng eye-mo...
Naalala ko pa nga..siguro kung maaga-aga lang akong dumating galing Maynila nun, mas maaga kang natigok..But you held tight..You waited for me to arrive until you breathe your last..Ibang klase ka talaga..Nakaya mo yun..Ilang oras pagkadating ko, matigas ka na..Buti nga lang may tumawag sa akin..Natures call hehe....Its Gods way para magising ako at ng makita naman kita before ka bumalik sa Kanya..
Antigas pa nga ng bungo mo eh....para na ngang carburettor sa ingay ang lungs mo.."i will hold on" pa rin ang drama mo..kung pwede nga lang na sa akin mapunta ang paghihirap mo....ginawa ko na.. Kundi ko pa sinabing, bumitaw ka na at hirap na hirap ka na ngang huminga eh di ka pa bibitaw..Kundi ko pa sinabing ako na ang bahala sa mga kapatid ko at wag mo na kaming alalahanin eh kakapit ka pa rin...Wala akong ma-say..
Andami ko pa sanang gustong sabihin at ipadama sa iyo kaya lang...hanggang duon na lamang ang buhay mo..Totoo nga na laging nasa huli ang pagsisisi.
Pero talaga..miss na miss na kita...pwede nga lang umarbor ng isang araw na makasama ka...dami ko mang regrets eh tapos na yun eh...wala na akong magagawa...at dahil kumikita na akong dolar ngayon eh, magsho-shopping galore tayo..the sky is the limit..gusto mo bilhin pa natin ang buong isang mall? teka..di ko pa kaya hehe..isang boutique lang muna...
..shopping-shopping ..tas kain tayo kahit saan mo gusto...kahit sa pinakamahal pa na restaurant..kahit buntot lang ng isda eh worth 30T na..sige lang...hindi ako mayabang ha?..kahit siguro maubos ang pera ko..makasama lang kita ng isang araw..ayos na...paiipon ko naman ulit ang pera pero ang makasama ka kahit isang araw..may tutumbas pa ba dun???
I love you Mama....
Pasensiya ka na. Medyo late ng ilang araw ang pagbati ko. Kumusta ka naman jan? Tulog ka pa rin? Sige tulog lang ang kaluluwa mo...Musta na kaya yung katawan mo sa sementeryo? Pwede na sigurong gawing fertilizer ng pechay noh? Tumawag nga ako kina Apong Berto nung isang araw. Pinagalitan ako at nagbakasyon daw ako sa Pilipinas pero hindi man lang kita dinalaw..Pinagbigyan ko na lang at hindi naman nila alam ang totoo na katawan mo na lang na pinapiyestahan ng mga uod ang naruruon at hindi ikaw mismo.. Siguro alam nila, pero alam mo na..matatanda sila kaya feeling nila, lahat na lang ng sasabihin eh tama porke nga may edad na sila. Okey lang yun. Trip ko din namang paminsan-minsan eh makapunta din ako dun sa pinaghukayan sa iyo. Andun pa rin kasi ang katawan mo na hinaplos-haplos at hinalik-halikan ko nung buhay ka pa...pero yun nga lupa na lang...
Ambilis ng panahon noh! Ilang taon ka na rin palang wala sa piling namin. Pero buhay ka pa rin sa ala-ala ko. Bat naman kita makakalimutan eh ikaw ang nanay ko. Ikaw ang umire sa akin. Yung 2 basong dugo mo eh isinalin mo pa sa akin. Ayan nung inembalsamo ka..ilang kutsara lang ang dugong, nasipsip sa iyo..
Sabi mo pa nga, kakambal kong lumabas sa pwerta mo eh isang piraso ng t*e..Iyon eh dahil sa hirap mong ipanganak ako. Lalaban naman ako ng patayan kung mukha akong ebak. Tong ganda kong ito na kung sino-sinong artista ang pinagkakamalan sa akin hehe. Wag namang ganun. Pero at least nuong nabubuhay ka, di naman kita masyadong binigyan ng sakit ng ulo. Panay pa nga ang akyat mo sa entablado dahil sa kakasabit ng medalya ko. Minsan nga ayaw ko na kasi alam kong napapagod ka na. Hehe... Mayabang na ba ang dating ko. Truelili naman di ba ma?
Gusto ko lang malaman mo na maganda ang pagpapalaking ginawa mo sa akin. Gusto ko ding malaman mo na lahat ng itinanim mo ay nagbunga ng mabuti. Kaya nga di ba lumaki akong maganda (hwaggk tu pwe!), mabait (inaabuso na nga), at matalino hehe...syempre..ako ng mag-aangat ng bangko ko...
Sa paminsan-minsang sakit ako ng ulo mo, di ka napagod magpasensiya. Anjan lagi ang pang-unawa. Lagi kang may extra. Ganun ba talaga ang nanay kahit ansarap sanang gupitin na lang ang tenga ko pag minsang di na nga nakikinig sa iyo eh sumasagot-sagot pa ako. Sorry ha?
Naalala ko pa nung ginawan kita ng poem. Proud na proud ka. Siyempre para sa iyo yun eh. Ilang lata ng sardinas ang ipinansahod ko sa ilong ko. English kaya yun..Mnagiyak-ngiyak ka pa nga eh, pinigil mo lang. Buti na lang pinigil mo kundi dalawang tayong mukhang tanga nuon. Lam mo naman ako masyadong senti at madrama. Di ba nga, ilang araw ko ding iniyakan yung maliit kong pusa nuong elementary ako. Tinahian ko pa nga yun ng mga damit. Tamo bata pa lang ako, creative at artistic na ako. Siyempre mana ako sa iyo eh.
Naalala mo, mas natutuwa ka pa pag nabibilhan mo ako at ng mga kapatid ko ng mga gamit..Lalo na pag alam mong matagal na naming pinapangarap na magkaroon ng isang bagay. Kahit hirap, imemental note mo. Your the man talaga este..Minsan nga, galing akong school, di ko malilimutan yung bumili ka ng table rack para sa mga libro ko. Presyo nun eh mga 500 pa. Siyempre 500 is 500 nun. Malaki pa halaga nun. Ngayon 100 na lang. Pero kiber about the price. Kahit namang 50pcs na ganun kaya mong bilhin para sa akin pero yung effort at pagnanais mo na mapasaya mo kami ng mga kapatid ko. Hindi ko masukat. At dahil nga sa umaapaw na galak ko nun, nagtititili ako na parang nilapirot sa pwet at pinaghahalikan kita sa buong mukha...*singhot* wala na akong hinahalikan sa buong mukha ngayon eh...*hikbi*
Hayzzzzz, miss na miss kita...kahit nga tigok ka na eh andito pa rin sa sidetable ko picture mo...wag ka! buhay na buhay ka dito sa picture...sabi nga nila eh kamukhang-kamukha kita lalo na nung medyo tumaba ako. Nuon nga, natapat ako one time sa salamin, gusto kong kumaripas ng takbo kasi akala ko demonyo yun na nagkatawang ikaw..Ako lang pala...Kahit pala nauna ka na jan..may iniwan ka pa ring alaala...Isa ako dun..Wais ka talaga..Kaanu-ano ba natin si lumen ha?
Minsan its just too painful to recall all the things you went through...kaya minsan pag nostalgic ako..pinipilit ko na lang idivert sa ibang bagay para hindi na umonse ang sipon ko at di na ako magpatak ng eye-mo...
Naalala ko pa nga..siguro kung maaga-aga lang akong dumating galing Maynila nun, mas maaga kang natigok..But you held tight..You waited for me to arrive until you breathe your last..Ibang klase ka talaga..Nakaya mo yun..Ilang oras pagkadating ko, matigas ka na..Buti nga lang may tumawag sa akin..Natures call hehe....Its Gods way para magising ako at ng makita naman kita before ka bumalik sa Kanya..
Antigas pa nga ng bungo mo eh....para na ngang carburettor sa ingay ang lungs mo.."i will hold on" pa rin ang drama mo..kung pwede nga lang na sa akin mapunta ang paghihirap mo....ginawa ko na.. Kundi ko pa sinabing, bumitaw ka na at hirap na hirap ka na ngang huminga eh di ka pa bibitaw..Kundi ko pa sinabing ako na ang bahala sa mga kapatid ko at wag mo na kaming alalahanin eh kakapit ka pa rin...Wala akong ma-say..
Andami ko pa sanang gustong sabihin at ipadama sa iyo kaya lang...hanggang duon na lamang ang buhay mo..Totoo nga na laging nasa huli ang pagsisisi.
Pero talaga..miss na miss na kita...pwede nga lang umarbor ng isang araw na makasama ka...dami ko mang regrets eh tapos na yun eh...wala na akong magagawa...at dahil kumikita na akong dolar ngayon eh, magsho-shopping galore tayo..the sky is the limit..gusto mo bilhin pa natin ang buong isang mall? teka..di ko pa kaya hehe..isang boutique lang muna...
..shopping-shopping ..tas kain tayo kahit saan mo gusto...kahit sa pinakamahal pa na restaurant..kahit buntot lang ng isda eh worth 30T na..sige lang...hindi ako mayabang ha?..kahit siguro maubos ang pera ko..makasama lang kita ng isang araw..ayos na...paiipon ko naman ulit ang pera pero ang makasama ka kahit isang araw..may tutumbas pa ba dun???
I love you Mama....
Mga Komento